به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
كسانى كه كافر شدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند، (خداوند) اعمالشان را نابود
مىكند! (1)
و كسانى كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته انجام دادند و به آنچه بر محمد (ص) نازل
شده -و همه حق است و از سوى پروردگارشان- نيز ايمان آوردند، خداوند گناهانشان را
مىبخشد و كارشان را اصلاح مىكند! (2)
اين بخاطر آن است كه كافران از باطل پيروى كردند، و مؤمنان از حقى كه از سوى
پروردگارشان بود تبعيت نمودند; اينگونه خداوند براى مردم مثلهاى (زندگى) آنان را
بيان مىكند! (3)
و هنگامى كه با كافران (جنايتپيشه) در ميدان جنگ روبهرو شديد گردنهايشان را
بزنيد، (و اين كار را همچنان ادامه دهيد) تا به اندازه كافى دشمن را در هم بكوبيد;
در اين هنگام اسيران را محكم ببنديد; سپس يا بر آنان منت گذاريد (و آزادشان كنيد)
يا در برابر آزادى از آنان فديه ( غرامت) بگيريد; (و اين وضع بايد همچنان ادامه
يابد) تا جنگ بار سنگين خود را بر زمين نهد، (آرى) برنامه اين است! و اگر خدا
مىخواست خودش آنها را مجازات مىكرد، اما مىخواهد بعضى از شما را با بعضى ديگر
بيازمايد; و كسانى كه در راه خدا كشته شدند، خداوند هرگز اعمالشان را از بين
نمىبرد! (4)
بزودى آنان را هدايت نموده و كارشان را اصلاح مىكند; (5)
و آنها را در بهشت (جاويدانش) كه اوصاف آن را براى آنان بازگو كرده وارد مىكند.
(6)
اى كسانى كه ايمان آوردهايد! اگر (آيين) خدا را يارى كنيد، شما را يارى مىكند و
گامهايتان را استوار مىدارد. (7)
و كسانى كه كافر شدند، مرگ بر آنان! و اعمالشان نابود باد! (8)
اين بخاطر آن است كه از آنچه خداوند نازل كرده كراهت داشتند; از اين رو خدا
اعمالشان را حبط و نابود كرد! (9)
آيا در زمين سير نكردند تا ببينند عاقبت كسانى كه قبل از آنان بودند چگونه بود؟!
خداوند آنها را هلاك كرد; و براى كافران امثال اين مجازاتها خواهد بود! (10)
اين براى آن است كه خداوند مولا و سرپرست كسانى است كه ايمان آوردند; اما كافران
مولايى ندارند! (11)
خداوند كسانى را كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند وارد باغهايى از بهشت
مىكند كه نهرها از زير (درختانش) جارى است; در حالى كه كافران از متاع زودگذر دنيا
بهره مىگيرند و همچون چهارپايان مىخورند، و سرانجام آتش دوزخ جايگاه آنهاست! (12)
« و چه بسيار شهرهايى كه از شهرى كه تو را بيرون كرد نيرومندتر بودند; ما همه آنها
را نابود كرديم و هيچ ياورى نداشتند! (13)
آيا كسى كه دليل روشنى از سوى پروردگارش دارد، همانند كسى است كه زشتى اعمالش در
نظرش آراسته شده و از هواى نفسشان پيروى مىكنند؟! (14)
توصيف بهشتى كه به پرهيزگاران وعده داده شده، چنين است: در آن نهرهايى از آب صاف و
خالص كه بدبو نشده، و نهرهايى از شير كه طعم آن دگرگون نگشته، و نهرهايى از شراب
(طهور) كه مايه لذت نوشندگان است، و نهرهايى از عسل مصفاست، و براى آنها در آن از
همه انواع ميوهها وجود دارد; و (از همه بالاتر) آمرزشى است از سوى پروردگارشان!
آيا اينها همانند كسانى هستند كه هميشه در آتش دوزخند و از آب جوشان نوشانده
مىشوند كه اندرونشان را از هم متلاشى مىكند؟! (15)
گروهى از آنان به سخنانت گوش فرامىدهند، اما هنگامى كه از نزد تو خارج مىشوند به
كسانى كه علم و دانش به آنان بخشيده شده (از روى استهزا) مىگويند: «(اين مرد) الان
چه گفت؟!» آنها كسانى هستند كه خداوند بر دلهايشان مهر نهاده و از هواى نفسشان
پيروى كردهاند (از اين رو چيزى نمىفهمند)! (16)
کسانی که هدایت یافته اند خداوند بر هدایتشان میافزاید و روح تقوا به آنان میبخشد.
(17)
آيا آنها ( كافران) جز اين انتظارى دارند كه قيامت ناگهان فرا رسد (آنگاه ايمان
آورند)، در حالى كه هماكنون نشانههاى آن آمده است; اما هنگامى كه بيايد، تذكر (و
ايمان) آنها سودى نخواهد داشت! (18)
پس بدان كه معبودى جز «الله» نيست; و براى گناه خود و مردان و زنان باايمان
استغفار كن! و خداوند محل حركت و قرارگاه شما را مىداند! (19)
كسانى كه ايمان آوردهاند مىگويند: «چرا سورهاى نازل نمىشود (كه در آن فرمان
جهاد باشد)؟ !» اما هنگامى كه سوره واضح و روشنى نازل مىگردد كه در آن سخنى از جنگ
است، منافقان بيماردل را مىبينى كه همچون كسى كه در آستانه مرگ قرار گرفته به تو
نگاه مىكنند; پس مرگ و نابودى براى آنان سزاوارتر است! (20)
(ولى) اطاعت و سخن سنجيده براى آنان بهتر است; و اگر هنگامى كه فرمان جهاد قطعى
مىشود به خدا راست گويند (و از در صدق و صفا درآيند) براى آنها بهتر مىباشد! (21)
اگر (از اين دستورها) روى گردان شويد، جز اين انتظار مىرود كه در زمين فساد و قطع
پيوند خويشاوندى كنيد؟! (22)
آنها كسانى هستند كه خداوند از رحمت خويش دورشان ساخته، گوشهايشان را كر و
چشمهايشان را كور كرده است! (23)
آيا آنها در قرآن تدبر نمىكنند، يا بر دلهايشان قفل نهاده شده است؟! (24)
كسانى كه بعد از روشن شدن هدايت براى آنها، پشت به حق كردند، شيطان اعمال زشتشان را
در نظرشان زينت داده و آنان را با آرزوهاى طولانى فريفته است! (25)
اين بخاطر آن است كه آنان به كسانى كه نزول وحى الهى را كراهت داشتند گفتند: «ما در
بعضى از امور از شما پيروى مىكنيم؟» در حالى كه خداوند پنهانكارى آنان را مىداند.
(26)
حال آنها چگونه خواهد بود هنگامى كه فرشتگان (مرگ) بر صورت و پشت آنان مىزنند و
جانشان را مىگيرند؟! (27)
اين بخاطر آن است كه آنها از آنچه خداوند را به خشم مىآورد پيروى كردند، و آنچه را
موجب خشنودى اوست كراهت داشتند; از اين رو (خداوند) اعمالشان را نابود كرد! (28)
آيا كسانى كه در دلهايشان بيمارى است گمان كردند خدا كينههايشان را آشكار
نمىكند؟! (29)
و اگر ما بخواهيم آنها را به تو نشان مىدهيم تا آنان را با قيافههايشان بشناسى،
هر چند مىتوانى آنها را از طرز سخنانشان بشناسى; و خداوند اعمال شمارا مىداند!
(30)
ما همه شما را قطعا مىآزمائيم تا معلوم شود مجاهدان واقعى و صابران از ميان شما
كيانند، و اخبار شما را بيازماييم! (31)
آنان كه كافر شدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند و بعد از روشنشدن هدايت براى
آنان (باز) به مخالفت با رسول (خدا) برخاستند، هرگز زيانى به خدا نمىرسانند و
(خداوند) بزودى اعمالشان را نابود مىكند! (32)
اى كسانى كه ايمان آوردهايد! اطاعت كنيد خدا را، و اطاعت كنيد رسول (خدا) را، و
اعمال خود را باطل نسازيد! (33)
كسانى كه كافر شدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند سپس در حال كفر از دنيا
رفتند، خدا هرگز آنها را نخواهد بخشيد. (34)
پس هرگز سست نشويد و (دشمنان را) به صلح (ذلتبار) دعوت نكنيد در حالى كه شما
برتريد، و خداوند با شماست و چيزى از (ثواب) اعمالتان را كم نمىكند! (35)
زندگى دنيا تنها بازى و سرگرمى است; و اگر ايمان آوريد و تقوا پيشه كنيد، پاداشهاى
شما را مىدهد و اموال شما را نمىطلبد، (36)
چرا كه هر گاه اموال شما را مطالبه كند و حتى اصرار نمايد، بخل مىورزيد; و كينه و
خشم شما را آشكار مىسازد! (37)
آرى، شما همان گروهى هستيد كه براى انفاق در راه خدا دعوت مىشويد، بعضى از شما بخل
مىورزند; و هر كس بخل ورزد، نسبت به خود بخل كرده است; و خداوند بىنياز است و شما
همه نيازمنديد; و هرگاه سرپيچى كنيد، خداوند گروه ديگرى را جاى شما مىآورد پس آنها
مانند شما نخواهند بود (و سخاوتمندانه در راه خدا انفاق مىكنند). (38)
سوره بعدی سوره الفتح سوره بعدی بترتیب نزول سوره الرعد