به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
ما براى تو پيروزى آشكارى فراهم ساختيم!... (1)
تا خداوند گناهان گذشته و آيندهاى را كه به تو نسبت مىدادند ببخشد (و حقانيت تو
را ثابت نموده) و نعمتش را بر تو تمام كند و به راه راست هدايتت فرمايد; (2)
و پيروزى شكستناپذيرى نصيب تو كند. (3)
او كسى است كه آرامش را در دلهاى مؤمنان نازل كرد تا ايمانى بر ايمانشان بيفزايد;
لشكريان آسمانها و زمين از آن خداست، و خداوند دانا و حكيم است. (4)
هدف (ديگر از آن فتح مبين) اين بود كه مردان و زنان با ايمان را در باغهايى (از
بهشت) وارد كند كه نهرها از زير (درختانش) جارى است، در حالى كه جاودانه در آن
مىمانند، و گناهانشان را مىبخشد، و اين نزد خدا رستگارى بزرگى است! (5)
و (نيز) مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرك را كه به خدا گمان بد مىبرند
مجازات كند; (آرى) حوادث ناگوارى (كه براى مؤمنان انتظار مىكشند) تنها بر خودشان
نازل مىشود! خداوند بر آنان غضب كرده و از رحمت خود دورشان ساخته و جهنم را براى
آنان آماده كرده; و چه بد سرانجامى است! (6)
لشكريان آسمانها و زمين تنها از آن خداست; و خداوند شكستناپذير و حكيم است.! (7)
به يقين ما تو را گواه (بر اعمال آنها) و بشارتدهنده و بيمدهنده فرستاديم، (8)
تا (شما مردم) به خدا و رسولش ايمان بياوريد و از او دفاع كنيد و او را بزرگ داريد،
و خدا را صبح و شام تسبيح گوييد. (9)
كسانى كه با تو بيعت مىكنند (در حقيقت) تنها با خدا بيعت مىنمايند، و دست خدا
بالاى دست آنهاست; پس هر كس پيمانشكنى كند، تنها به زيان خود پيمان شكسته است; و
آن كس كه نسبت به عهدى كه با خدا بسته وفا كند، بزودى پاداش عظيمى به او خواهد داد.
(10)
بزودى متخلفان از اعراب باديهنشين (عذرتراشى كرده) مىگويند: «(حفظ) اموال و
خانوادههاى ما، ما را به خود مشغول داشت (و نتوانستيم در سفر حديبيه تو را همراهى
كنيم)، براى ما طلب آمرزش كن!» آنها به زبان خود چيزى مىگويند كه در دل ندارند!
بگو: «چه كسى مىتواند در برابر خداوند از شما دفاع كند هرگاه زيانى براى شما
بخواهد، و يا اگر نفعى اراده كند (مانع گردد)؟! و خداوند به همه كارهايى كه انجام
مىدهيد آگاه است!» (11)
ولى شما گمان كرديد پيامبر و مؤمنان هرگز به خانوادههاى خود بازنخواهند گشت; و اين
(پندار غلط) در دلهاى شما زينت يافته بود و گمان بد كرديد; و سرانجام (در دام شيطان
افتاديد و) هلاك شديد! (12)
آن كس كه به خدا و پيامبرش ايمان نياورده (سرنوشتش دوزخ است)، چرا كه ما براى
كافران آتش فروزان آماده كردهايم! (13)
مالكيت و حاكميت آسمانها و زمين از آن خداست; هر كس را بخواهد (و شايسته بداند)
مىبخشد، و هر كس را بخواهد مجازات مىكند; و خداوند آمرزنده و رحيم است. (14)
هنگامى كه شما براى به دست آوردن غنايمى حركت كنيد، متخلفان (حديبيه) مىگويند:
بگذاريد ما هم در پى شما بيائيم، آنها مىخواهند كلام خدا را تغيير دهند; بگو:
«هرگز نبايد بدنبال ما بياييد; اين گونه خداوند از قبل گفته است!»آنها به زودى
مىگويند: «شما نسبت به ما حسد مىورزيد!» ولى آنها جز اندكى نمىفهمند! (15)
به متخلفان از اعراب بگو: «بزودى از شما دعوت مىشود كه بسوى قومى نيرومند و جنگجو
برويد و با آنها پيكار كنيد تا اسلام بياورند; اگر اطاعت كنيد، خداوند پاداش نيكى
به شما مىدهد; و اگر سرپيچى نماييد -همان گونه كه در گذشته نيز سرپيچى كرديد- شما
را با عذاب دردناكى كيفر مىدهد!» (16)
بر نابينا و لنگ و بيمار گناهى نيست (اگر در ميدان جهاد شركت نكنند); و هر كس خدا و
رسولش را اطاعت نمايد، او را در باغهاى (از بهشت) وارد مىكند كه نهرها از زير
(درختانش) جارى است; و آن كس كه سرپيچى كند، او را به عذاب دردناكى گرفتار مىسازد!
(17)
خداوند از مؤمنان -هنگامى كه در زير آن درخت با تو بيعت كردند- راضى و خشنود شد;
خدا آنچه را در درون دلهايشان (از ايمان و صداقت) نهفته بود مىدانست; از اين رو
آرامش را بر دلهايشان نازل كرد و پيروزى نزديكى بعنوان پاداش نصيب آنها فرمود; (18)
و (همچنين) غنايم بسيارى كه آن را به دست مىآوريد; و خداوند شكست ناپذير و حكيم
است! (19)
خداوند غنايم فراوانى به شما وعده داده بود كه آنها را به دست مىآوريد، ولى اين
يكى را زودتر براى شما فراهم ساخت; و دست تعدى مردم ( دشمنان) را از شما بازداشت تا
نشانهاى براى مؤمنان باشد و شما را به راه راست هدايت كند! (20)
و نيز غنايم و فتوحات ديگرى (نصيبتان مىكند) كه شما توانايى آن را نداريد، ولى
قدرت خدا به آن احاطه دارد; و خداوند بر همه چيز تواناست! (21)
و اگر كافران (در سرزمين حديبيه) با شما پيكار مىكردند بزودى فرار مىكردند، سپس
ولى و ياورى نمىيافتند!(22)
اين سنت الهى است كه در گذشته نيز بوده است; و هرگز براى سنت الهى تغيير و تبديلى
نخواهى يافت! (23)
او كسى است كه دست آنها را از شما، و دست شما را از آنان در دل مكه كوتاه كرد، بعد
از آنكه شما را بر آنها پيروز ساخت; و خداوند به آنچه انجام مىدهيد بيناست! (24)
آنها كسانى هستند كه كافر شدند و شما را از (زيارت) مسجد الحرام و رسيدن
قربانيهايتان به محل قربانگاه بازداشتند; و هرگاه مردان و زنان با ايمانى در اين
ميان بدون آگاهى شما، زير دست و پا، از بين نمىرفتند كه از اين راه عيب و عارى
ناآگاهانه به شما مىرسيد، (خداوند هرگز مانع اين جنگ نمىشد)! هدف اين بود كه خدا
هر كس را مىخواهد در رحمت خود وارد كند; و اگر مؤمنان و كفار (در مكه) از هم جدا
مىشدند، كافران را عذاب دردناكى مىكرديم! (25)
(به خاطر بياوريد) هنگامى را كه كافران در دلهاى خود خشم و نخوت جاهليت داشتند; و
(در مقابل،) خداوند آرامش و سكينه خود را بر فرستاده خويش و مؤمنان نازل فرمود و
آنها را به حقيقت تقوا ملزم ساخت، و آنان از هر كس شايستهتر و اهل آن بودند; و
خداوند به همه چيز دانا است. (26)
خداوند آنچه را به پيامبرش در عالم خواب نشان داد راست گفت; بطور قطع همه شما
بخواست خدا وارد مسجد الحرام مىشويد در نهايت امنيت و در حالى كه سرهاى خود را
تراشيده يا كوتاه كردهايد و از هيچ كس ترس و وحشتى نداريد; ولى خداوند چيزهايى را
مىدانست كه شما نمىدانستيد (و در اين تاخير حكمتى بود); و قبل از آن، فتح نزديكى
(براى شما) قرار داده است. (27)
او كسى است كه رسولش را با هدايت و دين حق فرستاده تا آن را بر همه ادايان پيروز
كند; و كافى است كه خدا گواه اين موضوع باشد! (28)
محمد (ص) فرستاده خداست; و كسانى كه با او هستند در برابر كفار سرسخت و شديد، و در
ميان خود مهربانند; پيوسته آنها را در حال ركوع و سجود مىبينى در حالى كه همواره
فضل خدا و رضاى او را مىطلبند; نشانه آنها در صورتشان از اثر سجده نمايان است; اين
توصيف آنان در تورات و توصيف آنان در انجيل است، همانند زراعتى كه جوانههاى خود را
خارج ساخته، سپس به تقويت آن پرداخته تا محكم شده و بر پاى خود ايستاده است و بقدرى
نمو و رشد كرده كه زارعان را به شگفتى وامىدارد; اين براى آن است كه كافران را به
خشم آورد (ولى) كسانى از آنها را كه ايمان آورده و كارهاى شايستهانجام دادهاند،
خداوند وعده آمرزش و اجر عظيمى داده است. (29)
سوره بعدی سوره الحجرات سوره بعدی بترتیب نزول سوره المائده