اولین سوره مکی

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
بخوان به نام پروردگارت كه (جهان را) آفريد، (1)
همان كس كه انسان را از خون بسته‏اى خلق كرد! (2)
بخوان كه پروردگارت (از همه) بزرگوارتر است، (3)
همان كسى كه بوسيله قلم تعليم نمود، (4)
و به انسان آنچه را نمى‏دانست ياد داد! (5)
چنين نيست (كه شما مى‏پنداريد) به يقين انسان طغيان مى‏كند، (6)
از اينكه خود را بى‏نياز ببيند! (7)
و به يقين بازگشت (همه) به سوى پروردگار تو است! (8)
به من خبر ده آيا كسى كه نهى مى‏كند، (9)
بنده‏اى را به هنگامى كه نماز مى‏خواند (آيا مستحق عذاب الهى نيست)؟! (10)
به من خبر ده اگر اين بنده به راه هدايت باشد، (11)
يا مردم را به تقوا فرمان دهد (آيا نهى كردن او سزاوار است)؟! (12)
به من خبر ده اگر (اين طغيانگر) حق را انكار كند و به آن پشت نمايد (آيا مستحق مجازات الهى نيست)؟! (13)
آيا او ندانست كه خداوند (همه اعمالش را) مى‏بيند؟! (14)
چنان نيست كه او خيال مى‏كند، اگر دست از كار خود برندارد، ناصيه‏اش ( موى پيش سرش) را گرفته (و به سوى عذاب مى‏كشانيم)، (15)
همان ناصيه دروغگوى خطاكار را! (16)
سپس هر كه را مى‏خواهد صدا بزند (تا ياريش كند)! (17)
ما هم بزودى ماموران دوزخ را صدا مى‏زنيم (تا او را به دوزخ افكنند)! (18)
چنان نيست (كه آن طغيانگر مى‏پندارد); هرگز او را اطاعت مكن، و سجده نما و (به خدا) تقرب جوى! (19)

سجده واجب