به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
در آن هنگام كه آسمان ( كرات آسمانى) شكافته شود، (1)
و تسليم فرمان پروردگارش شود -و سزاوار است چنين باشد- (2)
و در آن هنگام كه زمين گسترده شود، (3)
و آنچه در درون دارد بيرون افكنده و خالى شود، (4)
و تسليم فرمان پروردگارش گردد -و شايسته است كه چنين باشد- (5)
اى انسان! تو با تلاش و رنج بسوى پروردگارت مى‏روى و او را ملاقات خواهى كرد! (6)
پس كسى كه نامه اعمالش به دست راستش داده شود، (7)
بزودى حساب آسانى براى او مى‏شود، (8)
و خوشحال به اهل و خانواده‏اش بازمى‏گردد. (9)
و اما كسى كه نامه اعمالش به پشت سرش داده شود، (10)
بزودى فرياد مى‏زند واى بر من كه هلاك شدم! (11)
و در شعله‏هاى سوزان آتش مى‏سوزد. (12)
چرا كه او در ميان خانواده‏اش پيوسته (از كفر و گناه خود) مسرور بود! (13)
او گمان مى‏كرد هرگز بازگشت نمى‏كند! (14)
آرى، پروردگارش نسبت به او بينا بود (و اعمالش را براى حساب ثبت كرد)! (15)
سوگند به شفق، (16)
و سوگند به شب و آنچه را جمع‏آورى مى‏كند، (17)
و سوگند به ماه آنگاه كه بدر كامل مى‏شود، (18)
كه همه شما پيوسته از حالى به حال ديگر منتقل مى‏شويد (تا به كمال برسيد). (19)
پس چرا آنان ايمان نمى‏آورند؟! (20)
و هنگامى كه قرآن بر آنها خوانده مى‏شود سجده نمى‏كنند؟! (21)
بلكه كافران پيوسته آيات الهى را انكار مى‏كنند! (22)
و خداوند آنچه را در دل پنهان مى‏دارند بخوبى مى‏داند! (23)
پس آنها را به عذابى دردناك بشارت ده! (24)
مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏اند، كه براى آنان پاداشى است قطع‏نشدنى! (25)