( جزء بیست و نهم )

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
پربركت و زوال‏ناپذير است كسى كه حكومت جهان هستى به دست اوست، و او بر هر چيز تواناست. (1)
آن كس كه مرگ و حيات را آفريد تا شما را بيازمايد كه كدام يك از شما بهتر عمل مى‏كنيد، و او شكست‏ناپذير و بخشنده است. (2)
همان كسى كه هفت آسمان را بر فراز يكديگر آفريد; در آفرينش خداوند رحمان هيچ تضاد و عيبى نمى‏بينى! بار ديگر نگاه كن، آيا هيچ شكاف و خللى مشاهده مى‏كنى؟! (3)
بار ديگر (به عالم هستى) نگاه كن، سرانجام چشمانت (در جستجوى خلل و نقصان ناكام مانده) به سوى تو باز مى‏گردد در حالى كه خسته و ناتوان است! (4)
ما آسمان پايين (نزديك) را با چراغهاى فروزانى زينت بخشيديم، و آنها ( شهابها ) را تيرهايى براى شياطين قرار داديم، و براى آنان عذاب آتش فروزان فراهم ساختيم! (5)
و براى كسانى كه به پروردگارشان كافر شدند عذاب جهنم است، و بد فرجامى است! (6)
هنگامى كه در آن افكنده شوند صداى وحشتناكى از آن مى‏شنوند، و اين در حالى است كه پيوسته مى‏جوشد! (7)
نزديك است (دوزخ) از شدت غضب پاره پاره شود; هر زمان كه گروهى در آن افكنده مى‏شوند، نگهبانان دوزخ از آنها مى‏پرسند: «مگر بيم‏دهنده الهى به سراغ شما نيامد؟!» (8)
مى‏گويند: «آرى، بيم‏دهنده به سراغ ما آمد، ولى ما او را تكذيب كرديم و گفتيم: خداوند هرگز چيزى نازل نكرده، و شما در گمراهى بزرگى هستيد!» (9)
و مى‏گويند: «اگر ما گوش شنوا داشتيم يا تعقل مى‏كرديم، در ميان دوزخيان نبوديم!» (10)
اينجاست كه به گناه خود اعتراف مى‏كنند; دور باشند دوزخيان از رحمت خدا! (11)
(اما) كسانى كه از پروردگارشان در نهان مى‏ترسند، مسلما آمرزش و پاداش بزرگى دارند! (12)
گفتار خود را پنهان كنيد يا آشكار (تفاوتى نمى‏كند)، او به آنچه در سينه‏هاست آگاه است! (13)
آيا آن كسى كه موجودات را آفريده از حال آنها آگاه نيست؟! در حالى كه او (از اسرار دقيق) باخبر و آگاه است! (14)
او كسى است كه زمين را براى شما رام كرد، بر شانه‏هاى آن راه برويد و از روزيهاى خداوند بخوريد; و بازگشت و اجتماع همه به سوى اوست! (15)
آيا خود را از عذاب كسى كه حاكم بر آسمان است در امان مى‏دانيد كه دستور دهد زمين بشكافد و شما را فرو برد و به لرزش خود ادامه دهد؟! (16)
يا خود را از عذاب خداوند آسمان در امان مى‏دانيد كه تندبادى پر از سنگريزه بر شما فرستد؟! و بزودى خواهيد دانست تهديدهاى من چگونه است! (17)
كسانى كه پيش از آنان بودند (آيات الهى را) تكذيب كردند، اما (ببين) مجازات من چگونه بود! (18)
آيا به پرندگانى كه بالاى سرشان است، و گاه بالهاى خود را گسترده و گاه جمع مى‏كنند، نگاه نكردند؟! جز خداوند رحمان كسى آنها را بر فراز آسمان نگه نمى‏دارد، چرا كه او به هر چيز بيناست! (19)
آيا اين كسى كه لشكر شماست مى‏تواند شما را در برابر خداوند يارى دهد؟ ولى كافران تنها گرفتار فريبند! (20)
يا آن كسى كه شما را روزى مى‏دهد، اگر روزيش را بازدارد (چه كسى مى‏تواند نياز شما را تامين كند)؟! ولى آنها در سركشى و فرار از حقيقت لجاجت مى‏ورزند! (21)
آيا كسى كه به رو افتاده حركت مى‏كند به هدايت نزديكتر است يا كسى كه راست‏قامت در صراط مستقيم گام برمى‏دارد؟! (22)
بگو: «او كسى است كه شما را آفريد و براى شما گوش و چشم و قلب قرار داد; اما كمتر سپاسگزارى مى‏كنيد!» (23)
بگو: «او كسى است كه شما را در زمين آفريد و به سوى او محشور مى‏شويد!» (24)
آنها مى‏گويند: «اگر راست مى‏گوييد اين وعده قيامت چه زمانى است؟!» (25)
بگو: «علم آن تنها نزد خداست; و من فقط بيم‏دهنده آشكارى هستم!» (26)
هنگامى كه آن (وعده الهى) را از نزديك مى‏بينند، صورت كافران زشت و سياه مى‏گردد، و به آنها گفته مى‏شود: «اين همان چيزى است كه تقاضاى آن را داشتيد»! (27)
بگو: «به من خبر دهيد اگر خداوند مرا و تمام كسانى را كه با من هستند هلاك كند، يا مورد ترحم قرار دهد، چه كسى كافران را از عذاب دردناك پناه مى‏دهد؟!» (28)
بگو: «او خداوند رحمان است، ما به او ايمان آورده و بر او توكل كرده‏ايم; و بزودى مى‏دانيد چه كسى در گمراهى آشكار است!» (29)
بگو: «به من خبر دهيد اگر آبهاى (سرزمين) شما در زمين فرو رود، چه كسى مى‏تواند آب جارى و گوارا در دسترس شما قرار دهد؟!» (30)