آخر  ↓↓↓  وسط

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
قيامت نزديك شد و ماه از هم شكافت! (1)
و هرگاه نشانه و معجزه‏اى را ببينند روى گردانده، مى‏گويند: «اين سحرى مستمر است‏»! (2)
آنها (آيات خدا را) تكذيب كردند و از هواى نفسشان پيروى نمودند; و هر امرى قرارگاهى دارد! (3)
به اندازه كافى براى بازداشتن از بديها اخبار (انبيا و امتهاى پيشين) به آنان رسيده است! (4)
اين آيات، حكمت بالغه الهى است; اما انذارها (براى افراد لجوج) فايده نمى‏دهد! (5)
بنابر اين از آنها روى بگردان، و روزى را به ياد آور كه دعوت كننده الهى مردم را به امر وحشتناكى دعوت مى‏كند (دعوت به حساب اعمال)! (6)
آنان در حالى كه چشمهايشان از شدت وحشت به زير افتاده، همچون ملخهاى پراكنده از قبرها خارج مى‏شوند، (7)
در حالى كه (بر اثر وحشت و اضطراب) بسوى اين دعوت كننده گردن مى‏كشند; كافران مى‏گويند: «امروز روز سخت و دردناكى است!» (8)
پيش از آنها قوم نوح تكذيب كردند، (آرى) بنده ما (نوح) را تكذيب كرده و گفتند: «او ديوانه است!» و (با انواع آزارها از ادامه رسالتش) بازداشته شد. (9)
او به درگاه پروردگار عرضه داشت:«من مغلوب (اين قوم طغيانگر) شده‏ام، انتقام مرا از آنها بگير!» (10)
در اين هنگام درهاى آسمان را با آبى فراوان و پى‏درپى گشوديم; (11)
و زمين را شكافتيم و چشمه‏هاى زيادى بيرون فرستاديم; و اين دو آب به اندازه مقدر با هم درآميختند (و درياى وحشتناكى شد)! (12)
و او را بر مركبى از الواح و ميخهايى ساخته شده سوار كرديم; (13)
مركبى كه زير نظر ما حركت مى‏كرد! اين كيفرى بود براى كسانى كه (به او) كافر شده بودند! (14)
ما اين ماجرا را بعنوان نشانه‏اى در ميان امتها باقى گذارديم; آيا كسى هست كه پند گيرد؟! (15)
(اكنون بنگريد) عذاب و انذارهاى من چگونه بود! (16)
ما قرآن را براى تذكر آسان ساختيم; آيا كسى هست كه متذكر شود؟! (17)
قوم عاد (نيز پيامبر خود را) تكذيب كردند; پس (ببينيد) عذاب و انذارهاى من چگونه بود! (18)
ما تندباد وحشتناك و سردى را در يك روز شوم مستمر بر آنان فرستاديم... (19)
كه مردم را همچون تنه‏هاى نخل ريشه‏كن شده از جا برمى‏كند! (20)
پس (ببينيد) عذاب و انذارهاى من چگونه بود! (21)
ما قرآن را براى تذكر آسان ساختيم; آيا كسى هست كه متذكر شود! (22)
طايفه ثمود (نيز) انذارهاى الهى را تكذيب كردند، (23)
و گفتند: «آيا ما از بشرى از جنس خود پيروى كنيم؟! اگر چنين كنيم در گمراهى و جنون خواهيم بود! (24)
آيا از ميان ما تنها بر او وحى نازل شده؟! نه، او آدم بسيار دروغگوى هوسبازى است! (25)
ولى فردا مى‏فهمند چه كسى دروغگوى هوسباز است! (26)
ما «ناقه‏» را براى آزمايش آنها مى‏فرستيم; در انتظار پايان كار آنان باش و صبر كن! (27)
و به آنها خبر ده كه آب (قريه) بايد در ميانشان تقسيم شود، (يك روز سهم ناقه، و يك روز براى آنها) و هر يك در نوبت خود بايد حاضر شوند! (28)
آنها يكى از ياران خود را صدا زدند، او به سراغ اين كار آمد و (ناقه را)پى كرد! (29)
پس (بنگريد) عذاب و انذارهاى من چگونه بود! (30)
ما فقط يك صيحه ( صاعقه عظيم) بر آنها فرستاديم و بدنبال آن همگى بصورت گياه خشكى درآمدند كه صاحب چهارپايان (در آغل) جمع‏آورى مى‏كند! (31)
ما قرآن را براى يادآورى آسان ساختيم; آيا كسى هست كه متذكر شود؟! (32)
قوم لوط انذارها(ى پى‏درپى پيامبرشان) را تكذيب كردند; (33)
ما بر آنها تندبادى كه ريگها را به حركت درمى‏آورد فرستاديم (و همه را هلاك كرديم)، جز خاندان لوط را كه سحرگاهان نجاتشان داديم! (34)
اين نعمتى بود از ناحيه ما; اين گونه هر كسى را كه شكر كند پاداش مى‏دهيم! (35)
او آنها را از مجازات ما بيم داد، ولى آنها اصرار بر مجادله و القاى شك داشتند! (36)
آنها از لوط خواستند ميهمانانش را در اختيارشان بگذارد; ولى ما چشمانشان را نابينا و محو كرديم (و گفتيم:) بچشيد عذاب و انذارهاى مرا! (37)
سرانجام صبحگاهان و در اول روز عذابى پايدار و ثابت به سراغشان آمد! (38)
(و گفتيم:) پس بچشيد عذاب و انذارهاى مرا! (39)
ما قرآن را براى يادآورى آسان ساختيم; آيا كسى هست كه متذكر شود؟! (40)
و (همچنين) انذارها و هشدارها (يكى پس از ديگرى) به سراغ آل فرعون آمد، (41)
اما آنها همه آيات ما را تكذيب كردند، و ما آنها را گرفتيم و مجازات كرديم، گرفتن شخصى قدرتمند و توانا! (42)
آيا كفار شما بهتر از آنانند يا براى شما امان‏نامه‏اى در كتب آسمانى نازل شده است؟! (43)
يا مى‏گويند: «ما جماعتى متحد و نيرومند و پيروزيم‏»؟! (44)
(ولى بدانند) كه بزودى جمعشان شكست مى‏خورد و پا به فرارمى‏گذارند! (45)
(علاوه بر اين) رستاخيز موعد آنهاست، و مجازات قيامت هولناكتر و تلختر است! (46)
مجرمان در گمراهى و شعله‏هاى آتشند، (47)
در آن روز كه در آتش دوزخ به صورتشان كشيده مى‏شوند (و به آنها گفته مى‏شود:) بچشيد آتش دوزخ را! (48)
البته ما هر چيز را به اندازه آفريديم! (49)
و فرمان ما يك امر بيش نيست، همچون يك چشم بر هم زدن! (50)
ما كسانى را كه در گذشته شبيه شما بودند هلاك كرديم; آيا كسى هست كه پند گيرد؟! (51)
و هر كارى را انجام دادند در نامه‏هاى اعمالشان ثبت است، (52)
و هر كار كوچك و بزرگى نوشته شده است. (53)
يقينا پرهيزگاران در باغها و نهرهاى بهشتى جاى دارند، (54)
در جايگاه صدق نزد خداوند مالك مقتدر! (55)