به نام خداوند بخشنده
بخشايشگر
الم (1)
اين آيات كتاب حكيم است (كتابى پرمحتوا و استوار)! (2)
مايه هدايت و رحمت براى نيكوكاران است. (3)
همانان كه نماز را برپا مىدارند، و زكات را مىپردازند و آنها به آخرت
يقين دارند. (4)
آنان بر طريق هدايت از پروردگارشانند، و آنانند رستگاران! (5)
و بعضى از مردم سخنان بيهوده را مىخرند تا مردم را از روى نادانى، از
راه خدا گمراه سازند و آيات الهى را به استهزا گيرند; براى آنان عذابى
خواركننده است! (6)
و هنگامى كه آيات ما بر او خوانده مىشود، مستكبرانه روى برمىگرداند،
گويى آن را نشنيده است; گويى اصلا گوشهايش سنگين است! او را به عذابى
دردناك بشارت ده! (7)
(ولى) كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند، باغهاى
پرنعمت بهشت از آن آنهاست; (8)
جاودانه در آن خواهند ماند; اين وعده حتمى الهى است; و اوست عزيز و
حكيم (شكستناپذير و دانا). (9)
(او) آسمانها را بدون ستونى كه آن را ببينيد آفريد، و در زمين كوههايى
افكند تا شما را نلرزاند (و جايگاه شما آرام باشد) و از هر گونه
جنبندهاى روى آن منتشر ساخت; و از آسمان آبى نازل كرديم و بوسيله آن
در روى زمين انواع گوناگونى از جفتهاى گياهان پر ارزش رويانديم. (10)
اين آفرينش خداست; اما به من نشان دهيد معبودانى غير او چه چيز را
آفريدهاند؟! ولى ظالمان در گمراهى آشكارند. (11)
ما به لقمان حكمت داديم; (و به او گفتيم:) شكر خدا را بجاى آور هر كس
شكرگزارى كند، تنها به سود خويش شكر كرده; و آن كس كه كفران كند،
(زيانى به خدا نمىرساند); چرا كه خداوند بىنياز و ستوده است. (12)
(به خاطر بياور) هنگامى را كه لقمان به فرزندش -در حالى كه او را موعظه
مىكرد- گفت: پسرم! چيزى را همتاى خدا قرار مده كه شرك، ظلم بزرگى
است.» (13)
و ما به انسان درباره پدر و مادرش سفارش كرديم; مادرش او را با ناتوانى
روى ناتوانى حمل كرد (به هنگام باردارى هر روز رنج و ناراحتى تازهاى
را متحمل مىشد)، و دوران شيرخوارگى او در دو سال پايان مىيابد; (آرى
به او توصيه كردم) كه براى من و براى پدر و مادرت شكر بجا آور كه
بازگشت (همه شما)به سوى من است! (14)
و هرگاه آن دو، تلاش كنند كه تو چيزى را همتاى من قرار دهى، كه از آن
آگاهى ندارى (بلكه مىدانى باطل است)، از ايشان اطاعت مكن، ولى با آن
دو، در دنيا به طرز شايستهاى رفتار كن; و از راه كسانى پيروى كن كه
توبهكنان به سوى من آمدهاند; سپس بازگشت همه شما به سوى من است و من
شما را از آنچه عمل مىكرديد آگاه مىكنم. (15)
پسرم! اگر به اندازه سنگينى دانه خردلى (كار نيك يا بد) باشد، و در دل
سنگى يا در (گوشهاى از) آسمانها و زمين قرار گيرد، خداوند آن را (در
قيامت براى حساب) مىآورد; خداوند دقيق و آگاه است! (16)
پسرم! نماز را برپا دار، و امر به معروف و نهى از منكر كن، و در برابر
مصايبى كه به تو مىرسد شكيبا باش كه اين از كارهاى مهم است!
(17)
(پسرم!) با بىاعتنايى از مردم روى مگردان، و مغرورانه بر زمين راه مرو
كه خداوند هيچ متكبر مغرورى را دوست ندارد. (18)
(پسرم!) در راهرفتن، اعتدال را رعايت كن; از صداى خود بكاه (و هرگز
فرياد مزن) كه زشتترين صداها صداى خران است. (19)
آيا نديديد خداوند آنچه را در آسمانها و زمين است مسخر شما كرده، و
نعمتهاى آشكار و پنهان خود را به طور فراوان بر شما ارزانى داشته است؟!
ولى بعضى از مردم بدون هيچ دانش و هدايت و كتاب روشنگرى درباره خدا
مجادله مىكنند! (20)
و هنگامى كه به آنان گفته شود: «از آنچه خدا نازل كرده پيروى كنيد!»،
مىگويند: «نه، بلكه ما از چيزى پيروى مىكنيم كه پدران خود را بر آن
يافتيم!»آيا حتى اگر شيطان آنان را دعوت به عذاب آتش فروزان كند (باز
هم تبعيت مىكنند)؟! (21)
كسى كه روى خود را تسليم خدا كند در حالى كه نيكوكار باشد، به دستگيره
محكمى چنگ زده (و به تكيهگاه مطمئنى تكيه كرده است); و عاقبت همه
كارها به سوى خداست. (22)
و كسى كه كافر شود، كفر او تو را غمگين نسازد; بازگشت همه آنان به سوى
ماست و ما آنها را از اعمالى كه انجام دادهاند (و نتايج شوم آن) آگاه
خواهيم ساخت; خداوند به آنچه درون سينههاست آگاه است. (23)
ما اندكى آنها را از متاع دنيا بهرهمند مىكنيم، سپس آنها را به تحمل
عذاب شديدى وادار مىسازيم! (24)
و هرگاه از آنان سؤال كنى: «چه كسى آسمانها و زمين را آفريده است؟»
مسلما مىگويند: «الله ، بگو: «الحمد لله (كه خود شما معترفيد)!» ولى
بيشتر آنان نمىدانند! (25)
آنچه در آسمانها و زمين است از آن خداست، چرا كه خداوند بىنياز و
شايسته ستايش است! (26)
و اگر همه درختان روى زمين قلم شود، و دريا براى آن مركب گردد، و هفت
درياچه به آن افزوده شود، اينها همه تمام مىشود ولى كلمات خدا پايان
نمىگيرد; خداوند عزيز و حكيم است. (27)
آفرينش و برانگيختن (و زندگى دوباره) همه شما (در قيامت) همانند يك فرد
بيش نيست; خداوند شنوا و بيناست! (28)
آيا نديدى كه خداوند شب را در روز، و روز را در شب داخل مىكند، و
خورشيد و ماه را مسخر ساخته و هر كدام تا سرآمد يعنى به حركت خود ادامه
مىدهند؟! خداوند به آنچه انجام مىدهيد آگاه است. (29)
اينها همه دليل بر آن است كه خداوند حق است، و آنچه غير از او
مىخوانند باطل است، و خداوند بلند مقام و بزرگ مرتبه است! (30)
آيا نديدى كشتيها بر (صفحه) درياها به فرمان خدا، و به (بركت) نعمت او
حركت مىكنند تا بخشى از آياتش را به شما نشان دهد؟! در اينها
نشانههايى است براى كسانى كه شكيبا و شكرگزارند! (31)
و هنگامى كه (در سفر دريا) موجى همچون ابرها آنان را بپوشاند (و بالا
رود و بالاى سرشان قرار گيرد)، خدا را با اخلاص مىخوانند; اما وقتى
آنها را به خشكى رساند و نجات داد، بعضى راه اعتدال را پيش مىگيرند (و
به ايمان خود وفادار مىمانند، در حالى كه بعضى ديگر فراموش كرده راه
كفر پيش مىگيرند); ولى آيات ما را هيچ كس جز پيمانشكنان ناسپاس انكار
نمىكنند! (32)
اى مردم! تقواى الهى پيشه كنيد و بترسيد از روزى كه نه پدر كيفر اعمال
فرزندش را تحمل مىكند، و نه فرزند چيزى از كيفر (اعمال) پدرش را; به
يقين وعده الهى حق است; پس مبادا زندگانى دنيا شما را بفريبد، و مبادا
(شيطان) فريبكار شما را (به كرم) خدا مغرور سازد! (33)
آگاهى از زمان قيام قيامت مخصوص خداست، و اوست كه باران را نازل
مىكند، و آنچه را كه در رحمها(ى مادران) است مىداند، و هيچ كس
نمىداند فردا چه به دست مىآورد، و هيچ كس نمىداند در چه سرزمينى
مىميرد؟ خداوند عالم و آگاه است! (34)
سوره بعدی سوره السجده سوره بعدی بترتیب نزول سوره سباء